ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ ή Ceci n'est pas une pipe!
Ένα κυριακάτικο άρθρο για να προβληματίσει όσους πιστεύουν πως το ελπιδοφόρο μέλλον εξαρτάται από τους διανοητές.Όταν τυφλώνονται και οι "πεφωτισμένοι" η ελπίδα γλυστρά επιδέξια μακριά τους.Η νροπή του μέλλοντος είναι η έλλειψη επαφής των παρελθόντων σκεπτόμενων καθηγητών που αφού ζήσαν στα Πανεπιστήμια την αγωνία των νέων ξεχώρισαν το αληθινό διαμάντι.Μπράβο του!
Σημείωση:για λόγους συντομίας και ευστοχίας παραθέτω τα αποσπάσματα που με ενδιαφέρουν.Ολόκληρο το κείμενο παρουσιάστηκε εδώ το Σάββατο και την Κυριακή.Τέλος είναι ακόμα ξαπλωμένο ως παρακαταθήκη του μέλλοντος στις επιφυλλίδες της Κυριακάτικης Καθημερινής-σχήμα οξύμωρο εις διπλούν!
H ντροπή του μέλλοντός μας
Tου Xρηστου Γιανναρα
Στην «Kαθημερινή» του Σαββάτου, 14 Mαΐου, ένα κείμενο της Aλεξίας Παύλου Mπακογιάννη, ήταν (για πολλούς ελπίζω), παρήγορη έκπληξη. Σχολίαζε τα όσα φαιδρά αλλά εγκληματικά διαδραματίστηκαν, για μια ακόμη φορά, στο Πολυτεχνείο της Aθήνας, το βράδυ της Tρίτης 10 Mαΐου: Aνεξέλεγκτη παρανομία, εξευτελισμός θεσμών, έσχατη ανικανότητα και διασυρμός του κράτους, ομηρεία εκατόν τριάντα πολιτών και δύο πρώην υπουργών. Mε αυτουργούς γνωστές και θλιβερές ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις του κοινωνικού περιθωρίου, που η πολιτική εξουσία, τριάντα χρόνια τώρα, τους αναγνωρίζει απεριόριστα δικαιώματα σαδιστικής αυθαιρεσίας.
Θέμα πολυσυζητημένο, φθαρμένο, για τη δημοσιογραφία εξαντλημένο. Aλλά το κείμενο που μνημόνευσα κόμιζε αναπάντεχη ζωντάνια – ασυμβίβαστης τιμιότητας, γι’ αυτό και ακαταμάχητης παρρησίας.
Aπηχούσε Eυρυτάνα καταγωγή, τίποτα από την ξύλινη φλυαρία μονότροπης ιδιοτέλειας του μητρικού λίκνου. Γι’ αυτό και λειτουργούσε ως παρήγορη έκπληξη, μαζί και πρόκληση να κοινωνηθεί γνήσια αγωνία.
Aπέναντι στους χαρισματικούς της νέας γενιάς, στους τίμιους της διαυγούς οξυδέρκειας, έχουμε δικαίωμα να είμαστε επώδυνα ειλικρινείς, να καταφάσκουμε τις πνιγηρές πιστοποιήσεις τους; Mήπως έτσι τους σπρώχνουμε στην αποθάρρυνση, στην παραίτηση, στη φυγή;
Θέλω να ελπίζω πως κάθε τέτοια πατερναλιστική ανησυχία ή μεριμνητική σκοπιμότητα είναι γι’ αυτούς περισσότερο επαχθής (γι’ αυτό απεχθέστερη) και από την πιο δυσοίωνη προοπτική. Ξέρουν τι κληρονομούν. Kαι αλλοίμονο αν «στα τριάντα» τους ο ρεαλισμός των διαπιστώσεων δεν χαλυβδώνει σθένος για αγώνα ασυμβίβαστο, ισόβιο.
................................................................................................
Tην Tρίτη 10 Mαΐου στο Πολυτεχνείο της Aθήνας η γενιά της Aλεξίας Παύλου Mπακογιάννη είχε μια ακόμα ευκαιρία να συνειδητοποιήσει σε ποια κοινωνία ζει, ποιες θα είναι οι προοπτικές της σε αυτήν την κοινωνία. Kαι να πάρει τις αποφάσεις της.
posted by Αστραδενή at 9:17 μ.μ.
8 Comments:
"Η νροπή του μέλλοντος είναι η έλλειψη επαφής των παρελθόντων σκεπτόμενων καθηγητών που αφού ζήσαν στα Πανεπιστήμια την αγωνία των νέων ξεχώρισαν το αληθινό διαμάντι.Μπράβο τους!"
Να υποθέσω ότι το σχόλιο αυτό είναι ειρωνικό προς το Χ.Γιανναρά? Γιατί εγώ ακόμα δεν κατάλαβα πως συνδέθηκε το επεισόδιο του Πολυτεχνείου με τα υπόλοιπα κακώς κείμενα της Ελλάδας...
Η σύνδεση είναι ανάλογη αυτής του ελέφαντα με το σκουλίκι.
Ουσιαστικά μιλάει για τον εαυτό του και τις βίαιες αντιδράσεις που είχε αντιμετωπίσει όταν πήρε την έδρα της φιλοσοφίας, όντας θεολόγος και εκπρόσωπος του new age ανορθολογισμού.
Παρεμπιπτόντως, ουδέποτε έχει ενοχληθεί από τα κατορθώματα των "Ελληναράδων".
Πάντως και μένα η είδηση της ομηρείας στο πολυτεχνείο μου άφησε μια δυσάρεστη γεύση παρ' όλο που η αγανάκτηση των νεαρών ήταν δικαιολογημένη. Δεν πρέπει να πέφτεις ποτέ στο επίπεδο αυτού που μάχεσαι.
Υ.Γ.
"τίποτα από την ξύλινη φλυαρία μονότροπης ιδιοτέλειας του μητρικού λίκνου. Γι’ αυτό και λειτουργούσε ως παρήγορη έκπληξη, μαζί και πρόκληση να κοινωνηθεί γνήσια αγωνία."
όπως λέμε "This is not a pipe" και απεικονίζουμε μια πίπα.
Η ελληνική απόδοση έχει και δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης :-)
Καθώς είμαι στο εξωτερικό, δεν το παρακολούθησα όπως θα ήθελα το γεγονός. Ξέρω όμως πολύ καλά ότι η παρουσίαση του επεισοδίου από τα ΜΜΕ δεν ήταν και η καλύτερη, όπως πάντοτε σε παρόμοια γεγονότα..
Και τώρα διαβάζω αυτό :
" Aυτοί που διαγούμισαν το ανώτατο ίδρυμα (μόχθο του φορολογούμενου Eλληνα) μακέλεψαν με σιδερολοστούς τον αστυνόμο φρουρό τον διατεταγμένο να προστατεύει δημόσιο πρόσωπο , έκαψαν ό,τι μπόρεσαν, κατέστρεψαν περιουσίες, έπαιξαν με τον τρόμο των ομήρων τους."
Λαϊκισμός χειρίστου είδους...
Και δεν έχει σημασία ότι το έγραψε άλλος.Προφανώς κι αυτός επικροτεί..
Μετανάστη μου
σε τέτοια γεγονότα είτε είσαι μακριά είτε κοντά...δεν υπάρχουν πολλά για να καταλάβεις...
Εμένα με ενοχλούν περισσότερο τέτοιες επιφυλλίδες παρά το τζέρτζελο που έγινε εκείνο το βράδυ στο Πολυτεχνείο.
Πλωμαρίου ούζο τέλος.Θα μου δανείσεις μια δακτυλίθρα;
Άλβεριχ
το σχόλιο σου μ'έκανε να κοκκινίσω από ντροπή.Οι αναγνώστες μου είναι εξυπνότεροι από εμένα.Το παράδειγμα με την πίπα τέλειο, και η αναλογία ελέφαντα με σκουλίκι πολύ ταιριαστή!
Με την βοήθεια της Ρηνούλας άλλαξα και τον τίτλο και στο τέλος πετσόκοψα το κείμενο αφήνοντας μόνο τα "ουσιαστικά" του-για μένα-στοιχεία.
Η φωτογραφία είναι από την Κάρπαθο.
Είναι ολόκληρη σχολή αυτοί που κατακεραυνώνουν κατ' επάγγελμα την ξύλινη γλώσσα, χρησιμοποιώντας γώσσσα rococo.
Εμένα αυτό που με πειράζει είναι ότι ενώ συναντώ όλο και περισσότερους ανθρώπους που τους ενοχλεί αυτή η ξύλινη γλώσσα και καταλαβαίνουν πόσο κενά, άδικα και λάθος είναι αυτά που περιγράφει, την ίδια στιγμή συναντώ όλο και λιγότερους που είναι διατεθειμένοι να ψάξουν την αλήθεια πίσω από αυτές τις λέξεις...
Όσο για το ούζο ομολογώ ότι έχει περισσέψει ένα μικρό μπουκαλάκι..Όχι τίποτα άλλο αλλά δεν μου κάνει καρδιά να το πιώ μόνος μου...Με χαρά λοιπόν να κεράσουμε ένα ποτηράκι αν περνάτε από τα μέρη μας!
Η ξύλινη γλώσσα υποθέτω παίρνει εύκολα φωτιά!Με πύρινη γλώσσα λοιπόν ας κάψουμε τις παράγκες της διανόησης!
Μετανάστη λέω να ερθεις από την γειτονιά μου και να περιχύσουμε τα υπάρχοντα μου με το ούζο-μετά φωτιά και Καζαντζίδης!
Τελικά τα αστέρια στο Κέμπριτζ είναι όμορφα?
Αλμπεριχ θα ήθελα να ήξερα περισσότερα για το ονοματάκι σου...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home