Έχει η Αγγλία Καλαμάτα;
Στην Αγγλία οι έλληνες που έχω γνωρίσει ανήκουν συνήθως στις παρακάτω κατηγορίες:
α.Διακοπές στην Αίγινα
Εδώ συναντάς τον έλληνα που έρχεται για σπουδές και κατόπιν θα επιστρέψει στην μαμά πατρίδα όπου τον περιμένει μία ζεστή καρέκλα.Στην Αγγλία περνάει καλά αλλά γκρινιάζει πολύ.Στην αρχή το κρύβει πως έχει πλάτες-στο τέλος το φωνάζει.Διαβάζει εφημερίδες,πηγαίνει στο θέατρο και υποφέρει αξιοπρεπώς.Του λείπουν οι όμορφες διακοπές ,το ωραίο εξοχικό και αρχίζει να μαραζώνει από έλλειψη προσοχής.Ζει μια περιπέτεια που τον κάνει υπέρμαχο της μονιμότητας στο Δημόσιο και υπερασπιστή του κάθε πολιτικού καθεστημένου.
β.Καριέρα αγάπη μου.
Εδώ βλέπεις τον έλληνα/ελληνίδα που κάποτε σπούδασε στην Αγγλία και συνέχισε να εργάζεται εδώ ή έχει έρθει για μεταπτυχιακές σπουδές και κατόπιν έμεινε.Θέλει πολύ να ζήσει κάτι διαφορετικό και ξεχωριστό αλλά ακόμα δεν έχει καταλάβει πως είτε χάνεσαι στον Βασιλόπουλο είτε στα Σενσμπουρις σημασία έχει πως χάνεσαι.Συνήθως σου μιλάει για το πόσους ξένους φίλους έχει,πόσο συναρπαστικό είναι να τρέχεις πάνω κάτω για να κάνεις την ίδια μπακαλοδουλειά που θα έκανες στην Αθήνα.Στο Λονδίνο όμως και η ρουτίνα έχει γεύση γρανίτας αλκοολούχας.
γ.Ορθοστασία
Στην τελευταία κατηγορία βάζω εκείνους τους ελάχιστους που έρχονται για διάφορους λόγους και τρώνε την εμπειρία με τα κουκούτσια της.Αισθάνονται κάτι πιο σημαντικό από ευρωπαίοι και ονειρεύονται μια καλή αλλοίωση της ελλάδας.Είναι μαχητές και δεν τους περιμένει τίποτε σπουδαίο στην Ελλάδα.Στην Αγγλία και καρέκλα να τους δώσουν θα την πάρουν με την ίδια φυσικότητα που θα την αφήσουν.
Πέντε ατάκες που πρέπει να πείτε πρώτοι στον έλληνα που θα συναντήσετε στο Λονδίνο
1.Παρέα με έλληνες δεν κάνω ποτέ.Τους βαριέμαι γιατί είναι κουτσομπόληδες και στενοκέφαλοι.
2.Αν βγάζεις πάντως κάτω από 25 χιλιάρικα δεν μπορείς να μένεις Λονδίνο!Καλά τα λέω?(ψάρεμα)
3.Η δουλειά μου είναι η ζωή μου! (υπάληλος σε εταιρεία είμαι αλλά στην συνέντευξη τους είπα πως είμαι φιλόδοξη)
4.Θέατρο πάω πολύ συχνά.Τρελαίνομαι για τις εκθέσεις στην Tate.Ζούμε μέσα στον πολιτισμό εδώ!
5.Οι δικοί μου θέλουν να γυρίσω/να παντρευτώ/να κάνω παιδί/κλπ αλλά τρελός/η είμαι?Εδώ περνάω υπέροχα!
posted by Αστραδενή at 9:08 π.μ.
7 Comments:
και τι ποσοστο ειναι οι τρεις κατηγοριες?
Γιατι εγω σχεδον οσους φοιτητες Αγγλιας ξερω θα τους εβαζα στην κατηγορια: ο μπαμπας ειεπε οτι πρεπει να σπουδασω, γιαυτο ηρθα εδω. Δεν ηξερα τι με περιμενε, δεν εχω καμμια ορεξη να μαθω κατι, γκρινιαζω ολη την ωρα, οι Αγγλοι ειναι μαλακες, ελπιζω ναχω καποιο καλο κονε στην Ελλαδα που να μην ξερει ποσο της πλακας ηταν το πανεπιστημιο μου/να μην νοιαζεται που τελειωσα με fourth class degree (δεν υπαρχει, το ξερω :-).
Ναι... δεν κατάλαβα πού βρέθηκαν όλοι αυτοί. Εγώ σχεδόν όσους ξέρω κλείνουν εισιτήριο για Ελλάδα την ίδια μέρα που τελειώνουν τις εξετάσεις και ξανάρχονται Αγγλία μια μέρα πριν αρχίσουν τα μαθηματα του επόμενου έτους.
Δεν έχω καταλάβει πάντως Αστραδενή. Απλά παρατηρούμε, υποστηρίζουμε κάποιους ή μας νευρίασαν γενικά;
Ορθοστασία...μπορεί να τσακίζει
τις φλέβες των ποδιών..αλλά κάνει καλό
στις άλλες φλέβες...νομίζω το εγκρίνει
και ο Συμεών.
Παιδιά το κείμενο είναι γραμμένο με περιπαιχτική διάθεση.Κάποιοι γελάσατε άλλοι παγώσατε-δεν είχα πρόθεση να θάψω κανέναν παρά μόνο να σχολιάσω όσα ζω.
Δημιουργική κριτική βλέπω και στα σχόλιά σας και μου αρέσει.
Καλή δύναμη σε όλους!
Ακριβέστατο, ακριβέστατο. Ιδίως η πρώτη κατηγορία. Έξι χρόνια στην Ινγκλετέρρα, απέφευγα τους Έλληνες σαν την ασιατική γρίππη. "Πώς είναι έτσι εδώ;" "Πού είσαι ρε Αθήνα / Θεσσαλονίκη / Προβατά / Παλούμπα / Σχοινούσα..."
Αυθάδη κωλοπαίδια... πήγανε στην Αγγλία αλλά γύρισαν από εκπαιδευτική εκδρομή στο εργοστάσιο της ΦΑΓΕ
Προσωπικά ποτέ δεν μου άρεσαν οι ταμπέλες. Έλληνας στην Αγγλία ίσον παιδί του μπαμπά ίσον φοιτητής και δη σε Πανεπιστήμιο "της πλάκας" (ενώ στην Ελλάδα όλοι σπουδάζουν στο ΕΜΠ..δεν θα βρεις ψυχή σε κάτι χαμαιτυπεία του στυλ Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Αιγαίου, Πελοποννήσου, Πειραιά, Πάντειο κτλ.)με "fourth class degree" όπως περιπαικτικά είπε κάποιος (στην Ελλάδα όλοι βγάζουν 9 στο πτυχίο βλέπεις φίλε - μετά απο μια δεκαετία βέβαια) και άλλες γενικεύσεις. Καλή η σάτιρα, όμως υπάρχουν και μερικοί συμπατριώτες μας που δεν εμπίπτουν σε καμία κατηγορία απο τις παραπάνω. Που σπούδασαν σε part-time mode, γιατί παράλληλα έπρεπε να εργάζονται όντας παιδιά μη προνομιούχου μπαμπά, σε κορυφαία Πανεπιστήμια. Και επέλεξαν να παραμείνουν σ' αυτή τη χώρα όχι επειδή ήθελαν να παρουσιάζονται ως οι γιάπηδες εκ Λονδίνου, αλλά απλά επειδή αυτή η χώρα αναγνωρίζει τον κόπο τους. Είναι μια δίκαιη χώρα. Ό,τι αξίζεις θα πάρεις. Υπάρχει και μια μειοψηφία, είναι η αλήθεια, που αναγκάστηκε να παραμείνει εδώ. Γιατί απλά το αντικείμενο που σπούδασαν είναι ανύπαρκτο ουσιαστικά στην Ελλάδα ή δεν θα είχαν τις ίδιες ευκαιρίες απο άποψη καριέρας. Βέβαια καμιά φορά η "καριέρα" μπορεί να γίνει αρκετά σκοτεινή. Το πιο ακραίο παράδειγμα που γνωρίζω προσωπικά ένας φίλος μου, ας τον πούμε Γιώργο (δεν νομίζω οτι είναι σωστό να αναφέρω το όνομά του, έτσι κι αλλιώς δεν έχει καμία σημασία). Αυτό το παλικάρι με διδακτορικό στην Ρομποτική και αντικείμενο έρευνας Αυτοφυή Συστήματα για Στρατιωτικές Εφαρμογές, σπούδασε με υποτροφία απο το ΝΑΤΟ, με τον όρο να εργαστεί για τον Οργανισμό για τα επόμενα 7 χρόνια. Που να ήξερε..αιχμαλωσία κανονική. Έλεγχος στα άτομα που κάνει παρέα, ακόμα και απο πού κρατάει η σκούφια της κοπέλας του. Δεκαπέντε χρόνια checkable background history κάνανε οι μάγκες. Στον καθένα απο εμάς που τυγχάναμε φίλοι του. Αυτό δεν το είχα ξαναδεί και με σόκαρε. Τί να την κάνεις μετά την καριέρα; Όσο για μένα προσωπικά, ήρθα εξαρχής εδώ με στόχο να σπουδάσω και μείνω μόνιμα. Σε αντίθεση με την πλειοψηφία που έρχεται για να λάβει ένα τίτλο σπουδών και να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη. Ήταν συνειδητή επιλογή και δεν μετάνιωσα. Μου λείπει η Ελλάδα, σίγουρα, όπως και σε όλους μας φαντάζομαι, αλλά δεν μου λείπει καθόλου η ελληνική νοοτροπία. Η γκρίνια, η κατινιά, η προχειρότητα, το φακελάκι, το βύσμα, η εγωπάθεια, η φιλοσοφία του "τσιγάρο, πρέφα και καφέ και δε βαριέσαι αδερφέ" που έλεγε ένα παλιό άσμα. Το μέλλον θα δείξει αν η επιλογή ήταν σωστή ή λανθασμένη. Μπορεί να μην αγαπώ αυτή τη χώρα, γιατί στην καρδιά μόνο η Ελλάδα έχει θέση, όμως την σέβομαι. Γιατί ήρθα ένα ξένο δεκαεννιάχρονο τσογλανάκι και μου έδωσε την δυνατότητα να γίνω άνθρωπος επιστήμονας. Τα ευεργετήματα δεν τα ξεχνώ και το ψωμί που τρώω δεν το φτύνω. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε. Αλλά δεν έχει σημασία. Και κάτι τελευταίο για την Αστραδενη. Καλαμάτα μπορεί να μην έχει η Αγγλία αλλά απο Καλαματιανούς έχουμε γεμίσει ρε γαμώτο!! Χαιρετισμούς σε όλους..
Δημοσίευση σχολίου
<< Home