Πέμπτη, Δεκεμβρίου 01, 2005

Όνειρο



Και ήμουν στο μπαλκόνι του παλιού σπιτιού μας και ήταν νύχτα.

Έκανα μια κίνηση απότομη και έφυγε το χρυσό δαχτυλίδι μου με τις μπλε πέτρες κάτω.

Και τρόμαξα, απελπίστηκα και φώναξα.

Έσκυψα από το μπαλκόνι και το είδα να πέφτει.

Είδα τον κόσμο από κάτω και σκέφτηκα πως κάποιος μπορεί να το πιάσει και να με βοηθήσει να το αποχτήσω πάλι.

Κι όπως έσκυψα και άπλωσα το χέρι μου απελπισμένα φύσηξε ένα δυνατό αεράκι και ανέβασε το δαχτυλίδι μέχρι το χέρι μου.

Το έσπρωξε μια δυνατή πνοή μες στη χούφτα μου και ανάσανα από έκλπηξη και χαρά.

Καλό κακό αυτό ήταν το όνειρο.

3 Comments:

Blogger alombar42 said...

Μεγάλη πόρτα θα διαβείς - με πολλές πέτρες. Για περισσότερα, ασήμωσε να σε πώ το μοίρα σου :)

10:42 μ.μ.  
Blogger άρχοντας Κώστας said...

άντε... άργησες να ποστάρεις :):)

Επιπόλαιη επεξήγηση ονείρου: Κάτι πολύτιμο που νομίζουμε ότι έχει χαθεί, μας επισκέπτεται με τρόπο που δεν υπολογίζαμε...

2:08 π.μ.  
Blogger Αστραδενή said...

ασημώνω και χρυσώνω
με τα λόγια σας ψηλώνω

Οι πέτρες αλομπαρ ελπίζω να μην πέσουν στο κεφάλι μου

κι εσύ κώστα είσαι δίπλα στην εξήγηση του ονείρου που νομίζω πως επαληθεύτηκε αστραπιαία.

Καλό ήταν βέβαια- όλα καλά είναι.Τα άσχημα είναι συχνά μεγάλες ευλογίες αλλά ποιός τις αντέχει;

2:46 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home