Ανάσα μου!

Είναι η ζωή μας.

Η ανάσα μας υποφέρει καθημερινά από τόσα και σιγά σιγά μεταμορφώνει τη σκέψη μας.
Καταστρέφουμε την αρχιτεκτονική του σώματός μας...

Η σκέψη γίνεται πιο σκοτεινή, πιο δυσκίνητη, πιο αναίσθητη.

Δεν είναι εύκολο στην εποχή μας να αφήσουμε το σώμα μας ανοιχτό και ο αέρας να το επισκευτεί.

Αντιθέτως,
αρπάζουμε μια χούφτα αέρα και τη στριμώχνουμε στο χώρο που έχει απομείνει μετά από στρίμωγμα σκέψεων, φόβων, πόνων κλπ κλπ

Η άνοιξη είναι μακρυά πολύ,σε λίγο αρχίζει ο χειμώνας
όμως η δική μου ψυχή δεν αντέχει άλλο ψύχος.

Θα λιατσώ σε μια προσωπική λιακάδα όσο κι αν μου στοιχήσει.

-δεν νομίζω πως στοιχίζει τίποτε.

Το πολύ να αλλάξω μυαλά

αλλά από δαύτα είμαστε γεμάτοι.