Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 29, 2005

Παρακαλώ.


Η μέρα ξεκίνησε!
Για άνοιξε την οδύσσεια και διάβασε.Όλοι οι ήρωες του έργου μόλις ξυπνούν πετιούνται από το κρεββάτι τους.Μα,για τους αρχαίους θα μιλάμε τώρα.Ω,θα σας ζαλίσω με δαύτους. Το φιλοσόφησα και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα.Εάν ο Οδυσσέας τα κατάφερε τότε κι εγώ έχω ελπίδες.Προς το παρό κολώνω στη σκέψη πως θα πρέπει να σκοτώσω δυο ντουζίνες μνηστήρες αλλά μέχρι τότε...

Είμαι ...είμαι... μετά τις σειρήνες.Έμεινα με την κακούργα την Καλυψώ που με έφαγε να με παντρευτεί και να με κάνει αθάνατο.Φύλαξα σκοπιά στις παραλίες του νησιού της κοιτώντας προς την Ιθάκη.Και τώρα...

Ονειρεύομαι την Ναυσικά.την βλέπω να πετά το τόπι κι εγώ μέσα στην αλμύρα και στη γύμνια μου να σηκώνομαι με κόπο από την άμμο.Και να παρακαλώ...

Ξέρεις οι ναυαγοί δεν παρακαλούν όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Κι αυτό πρέπει πρώτα απ'όλα να μάθω.

2 Comments:

Blogger το θείο τραγί said...

'Ημος δ' εφάνη ηώς ροδογένεια...

Εσείς, δηλαδή, τί ώρα ξυπνάτε;

Είστε μήπως, υπναρού;

4:11 μ.μ.  
Blogger mistounou said...

Εσύ που δένεις τα άστρα, και μας τα φέρνεις όλα μαζεμένα μπουκέτο, συνέχισε...Συνέχισε να μας μιλάς για τους αρχαίους, για μακρινά βουνά, για ανατολίτες και πρόσωπα αγαπημένα...Καλημέρα!

Άρτεμις.

;)

9:11 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home