Τα τείχη και η τύχη

Ναι, οι ωραιότερες ιστορίες έχουν καλό τέλος,αλλά είναι πολύ πιθανό,την δική μας ιστορία κανείς να μην την διηγηθεί και έτσι μπορεί μια χαρά να έχει κακό τέλος.

Κάποιος μου είπε-καλλιτέχνης εκείνος καταξιωμένος-"αν έχει ο δείνα αξία θα φανεί κάποια στιγμή".

Δεν νομίζω.
Ξέρω τόσα ταλαντούχα πλάσματα που δεν φάνηκε τίποτε γιατί ασχολήθηκαν με κάτι άλλο κι όχι με την τέχνη που αγάπησαν.

Χρειάζεται κάτι παραπάνω από ταλέντο.
Τύχη!

Διάσημη θεά στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους-τότε που η ζωή ήταν πάμφθηνη και η "τάξις" είχε ανατραπεί.

Στις μέρες μας η Τύχη είναι κάτι παραπάνω από Θεά.Είναι τρόπος ζωής-σκέψης-έρωτα-ανάσας.

Κάποιες στιγμές νιώθεις τόσο αδύναμος στο ξέσπασμά της, που χάνεις όχι μόνο αυτά που έχεις αλλά κι αυτό που είσαι.
Αυτό είναι μεγάλο κακό-δηλαδή μεγάλο καλό.
Αλλά λίγοι μπορούν να διαβάσουν την διπλή του έννοια και το παίρνουν για καταστροφή.
Σφίγγονται σφίγγονται, πιάνονται κι από κάπου να πιαστούν ώστε η επόμενη καταιγίδα της τύχης να μην τους πετάξει πέρα.
Από που να πιαστείς;
Εσύ περιμένεις καταιγίδα αλλά τελικά η τύχη φέρνει καύσωνα κι όλα λυώνουν.Εσύ πιασμένος γερά από ένα μπακλαβαδένιο εγκέφαλο-το πρώτο σίγουρο πράγμα που είχες μπροστά σου- βλέπεις να λυώνουν αργά οι στρώσεις του και να μένεις κρεμασμένος στο κενό.

"Αν έχει ταλέντο θα φανεί!"
Τι άδικο να το λες αυτό για κάποιον.
Ιδίως όταν οι περισσότεροι που φαίνονται είναι κάτι πιο κακό κι από ατάλαντοι.Αν "φαινόταν" το ταλέντο θα είχε έρθει η βασιλεία των ουρανών.

Στην τύχη μην υψώνεις τείχη.
Αν θες πιάσε την τύχη σου απά τα μαλλιά και βάλτην με το ζόρι πάνω στα τείχη σου.
Μετά ζήτα της να σου ρίξει τα μαλλιά της για να ανέβεις.